All things bright and beautiful (Mga kwentong Teachers)

Noong bagong graduate si Jamica (kapatid ko) sa high school, gusto ng parents namin na Education ang kunin nyang course. Sa probinsya kasi, kapag may anak kang teacher, ke board passer o hindi, sikat at well-respected. Pero ang Jamica ayaw maging guro. Wala daw katapusan ang pag-aaral kapag teacher. True!. Pero kapag teacher ka, malaking bahagi ka sa buhay ng isang tao. At oo ma-emote ang intro ko. Pero hindi tungkol kay Jamica ang kwento ko for today , Friends. Tungkol ito sa aking mga naging kaaway guro during my school days. Wala lang akong maisip na intro.

Kung si BO ay may "Horror of Fame". Meet my own set. Ready. (In no particular order)

Unahin na natin si Ms. S.  Mabait na guro 'tong si Ms. S. Magaling magturo at mahilig talaga sa bata. Laging mataas ang grade ko sa kanya nung elementary. At talagang gusto ko ang mga tinuturo nya. Hindi ko inaasahan na sadista pala sya. 

 Flashback Now na!


Gento kasi yun. Binaha ang room namin na nasa mababang location ng school. Kaya lumipat kami ng classroom, yung nasa tabi ng canteen. Hindi ko alam pero nung araw na yon, mukang menopause mainit ang ulo ni Ms. S. Mukang may alitan sila ng kanyang jowa. Nagpunta sya sa harap at nagturo. Sabi nya ayaw nya ng maingay habang nagleleson sya. 

Sa kalagitnaan ng pagtuturo nya, nakita nya kami ng classmate ko na nag-uusap. Nagtanong kasi ang classmate kong kinulang sa iodized salt about sa lesson. Ang dali dali na nga ng topic hindi nya pa......(cut! ang yabang ko) Kasalanan ko ba? Knowing me na mabait, matulungin at friendly? Syempre sinagot ko yung tanong ng kaklase ko. At dahil nga nahuli kameng nag-uusap, (kahit nakkahiya) ayun pinatayo nya ko sa upuang maliit habang nakalagay ang mga kamay sa balikat. Sige imaginine mo. Ang brutal nya no? Considering bata ako at cute na walang malay. Simula non, hindi na sya ang favorite teacher ko, hmp! kala mo maganda. Pero napatawad ko na sya, kasi dahil sa kanya nagka-award ako at nalipat ako sa section 1 (kung saan sagana ang iodized salt).

Isa pa sa hindi ko makakalimutang teacher ko ay si Mrs. Bi. Mukha pa lang nya, alam na alam mo nang masungit at nangangain ng bata terror teacher. Hindi ko sya gusto at hindi ko gusto ang subject nya. Lalo na kapag tumitingin sya na parang pinapaliit ung mata. Hindi ko alam kung malabo lang ang mga mata nya o nananakot sya. Sa kanya ko unang natikman ang magkaron ng palakol sa grado.  Music, Arts and PE ang subject. Pero tuwing papasok sya, parang Music lang gusto nyang ituro. Wala akong maalalang lesson sa Arts at PE. Kahit naman hindi ko kaboses si Martin Nievera. Alam ko naman ang FACE, CDEFGAB, G-cleft at mga Nota. Kaya hindi makatwiran na bigyan nya ang klase ng uniform grade. 80% sa mga kilala nya at 75% sa mga hindi nya close. Nevertheless, napatawad ko na rin sya. Abangan nya na lang ang cd ko na malapit nang i-release. Hindi ko sya bibigyan ng copy. Amp!


Another teacher na naaalala ko ay Si Sir R, R for Raymundo dahil crush sya ng aking HS bestfriend na si Epay aside from being a Chemistry instructor, sya rin ang naging Commandant nung high school  sa COCC. Hindi ko makalimutan nung lagyan ni Tiffany (Epay) ng red floor wax ang likod ng polo nya. Syempre, alangan namang magpa-pansit sya sa nangyari, syempre nagalit sya at pinarusahan nya kami. One for all, all for one.  Squat itu. Wala pang gustong umamin nung una. Pero eventually, inadmit na rin ni Epay. Yon na ata ang pinakamatagal na squat na na-expereince ko. Ikaw ba naman ang lagyan ng floor wax sa damit. After nun, parang walang nangyari, Si Sir at si Epay, ganun pa din sa klase. Sweet. walang galit. E pano naman sya magagalit? sa subject nya, si Tiffany lang ata ang masugid na taga-pakinig. Habang kaming lahat, busy sa pag sa-shine ng Garison belt, COCC pins at swords.


Next in the list is Mrs. Ni. Mrs. Ni was my English teacher when I was in Grade III. She was a typical teacher and nothing is extraordinary. Pero lagi ko syang maaalala. Ito ay dahil assignment sa subject nya ang kauna-unahang assignment ko na hindi ko ginawa. I repeat kauna-unahan. Masipag ako nun e.  At yun ay ang i-memorize ang tulang "All Things Bright and Beautiful"

Eto sya...

All things bright and beautiful,
All creatures great and small,
All things wise and wonderful,
The Lord God made them all.

Each little flower that opens,
Each little bird that sings,
He made their glowing colours,
He made their tiny wings.

The rich man in his castle,
The poor man at his gate,
God made them, high or lowly,
And ordered their estate.

The purple-headed mountain,
The river running by,
The sunset, and the morning,
That brightens up the sky;

The cold wind in the winter,
The pleasant summer sun,
The ripe fruits in the garden,
He made them every one.

The tall trees in the greenwood,
The meadows where we play,
The rushes by the water,
We gather every day;--

He gave us eyes to see them,
And lips that we might tell,
How great is God Almighty,
Who has made all things well.

Sure ako na hindi lahat ng nasa klase makakapag-recite that day dahil 30 Mins lang ang English III, at 50+ kami sa klase. Hindi ko alam kung bat nga ba hindi ko sya kinabisado.Nakalimutan ko, o kinalimutan ko. 

Kinabukasan, may maliit na bowl, bunutan kung sinong tatawagin. Akala ko alphabetical, malayo pa ang surname ko. Wrong. Kinakabahan me. Parang gusto kong magbanyo, mag-halfday, e kaso half-day lang talaga ang pasok nun. Hoping na hindi ako matawag..

"Okay, let's begin with J. Tolentino". 

Boom! 

Parang gusto kong bumuka ang lupa nung oras na yon, lumindol. For the first time ginusto kong umulan at bumagyo ng malakas para masuspinde ang klase. Yung tipong masisira ang mga bintana, pinto at dingding. Gusto kong bahain ang room at maglutangan ang mga desk. Too bad hindi kami aabutin ng baha dahil nasa 2nd floor na kami at wala kahit gapatak na ulan. 

"Ma'am, hindi ko po nakabisado. Nakalimutan ko po." Sabi ko na lang ng very very polite, medyo nakayuko at tear-eyed ang kaliwang mata.

Syempre, ano namang magagawa nya kung hindi ko talaga nakabisado. E di pinaupo nya ko. Iniisip ko nga ngayon, bakit ba hindi na lang ako nagdahilan noon na, kaya hindi ko nakabisado dahil,


a. Nilagnat ako magdamag kaya hindi ako nakapag-memorize.
b. Nanganak si Muning at andun kami sa ospital for moral support; o kaya
c. Nawala ang libro ko kaya di ko na-memorize?


Siguro dahil kinabahan ako nun. Siguro natakot. O Siguro ito ay dahil honest lang talaga ako since birth until now. Because sabi nga nila, Honesty...


a. is such a lonely word?
b. is the still the best for babies up to 2 years?


I text ang sagot sa 2288. Text na.


Anong moral lesson dito? Wag kang umasang laging nasa huli. Kahit ang surname mo ay nagsisimula sa letter "T". Dahil baka may draw lots ang teacher mo.


So pano Friends, til next time. Hanggang dito na lang muna. May gagawin pa kasi ako. Guess what kung ano?


.
.
.
.
.
.
Nakalimutan ko.