Mahal Pa Rin Kita

Hi Friends! A week ago, naisipan naming mag videoke ng mga officemates ko. Actually matagal na rin namin itong plano, na palaging nauuwi sa drawing.

Gan'to yun, Nanglibre ng dinner sa Sisig Hooray si Kate. Remember Kate?, ang major sponsor ng aming Bicol escapade?. Nang pauwi na kami, napadaan kami sa World's of Fun. Tatlo lang kami kasi nga hindi naman ito planado. At dahil sabik sa videoke ang officemate naming si Rose, oo sya lang ang gustong kumanta (at kumulog ng malakas!). Fine! dahil gusto naming kumanta, tuloy ang videoke.


At bilang part ng aking unang album, ito ang carrier single ko. Sadyang hindi tinapos ang video para may bitin factor. (Weh?). 

Si Kate ang back up ko dito, habang si Rose ang may hawak ng video. At syempre ako ang singer (?) nyahaha. Pasensya na muna sa video quality ha.. 

Ayokong i-upload ito sa Youtube, bka maging next singing sensation ako. I'm not yet ready for fame. Watch out Justin and Charice! Wahahaha...

Sige lang, laitin mo lang. May araw ka rin.

Papa Jack's

"  There will be someone in your life that will make your day seem brighter even without doing anything, just by being in your world."   -Papa Jack

Si Jeffrey at si Elmer

Sa tuwing wala akong maisip na ikwento sa blog ko, iniisa-isa ko ang mga friends ko at iniisip kung kaninong talambuhay ang pwedeng ilahad. Like what I did with Beverly and Tiffany. Kung naka-log-in ka sa FB, Click here.  And this time, my High School buddies Elmer and Jepoy are my chosen subjects. Humanda kayong dalawa.


Let's begin with Jeffrey, aka Jeff aka Jepoy aka Balot. Andami nyang a.k.a. 

Jeffrey

Jeffrey is one of my best buddies in HS. Wala akong idea nung una na makakasundo ko sya. We don't have the same interests. Mahilig sya sa computer games, ako hindi. Mahilig sya sa sports, ako hindi. Mahilig sya uminom, ako hindi.  Mahilig sya sa... basta mahilig sya, ako hindi.
As the saying goes,  

"Friendship is not always finding similarities but enjoying each other's differences."

 Wait lang, may ganyan bang saying? Sorry naman kung wala.


Nung nasa hayskul kami nila Jepoy, he was the smallest in the class. Palaging first in line sya kapag "find your height" ang pila. Minsan, nalulungkot at nagsasawa na rin sya na palaging ganito. Pero wala naman syang magawa. Gusto kong i-comfort sya ng,

 "Ganyan talaga ang buhay. Wag kang malungkot. Mauuso rin ang pampatangkad."

Kaya lang mahirap na. Matampuhin kasi ng slight si Jepoy.

Nakasama ko si Jepoy sa training sa COCC. Matikas tong si Balot kahit "below 5 feet" ang height nya (in-empasize ko raw talaga). Pag sinabi ng officer na "Tikas Na!", ay! sabi ko sayo, walang galaw-galaw yan. Pag sinabing "Patakda, Kad!" siguradong march in cadence si Balot. With grace and rhythym. Bawal matamlay. Bawal lousy.

Si Jepoy ang dictionary ko when it comes to I.T. matters. High school pa lang kame, computer wizard na sya at siguradong Nursing BS Com Sci ang magiging course nya sa kolehiyo. Magaling sya talaga. Nahihiya nga akong tanggapin ang Computer literacy award nung hayskul dahil alam kong mas karapat-dapat sya sa award na yon. Eh, ano namang magagawa ko, alangan namang mag speech ako sa stage at sabihin..." Ibibigay ko na lang po ang award kay Jepoy", with matching luha on the face. Hindi naman pwede.

In person, mukhang makulit 'tong si Balot. Mukhang hindi papahuli ng buhay. Mukang pasaway, in short. Pero only few people know na sentimental itong si Balot when it comes to friendship and family matters. Mabait syang friend. Naaalala ko pa nga yung sinulat nyang message sa kartolina na pinapirmahan ko sa mga kakalase ko before graduation. Sabi nya,
 

"HapP!3 Gr@du@+i0n! C0ngR@tul4+!On$! to Y0u!!!" ,   Kaka-touch noh?

Joke lang. Hindi pa uso ang Jejemons nun. Basta madrama ang message nya. Sa sobrang drama, naluha ako, muntik kong maipampunas ung kartolina.

After high school, matagal-tagal rin kaming hindi nagkita ni Jepoy, (mga 5 days, joke) kahit malapit lang naman ang bahay nila sa amin. Siguro dahil naging busy na rin kami sa kanya-kanyang buhay after HS. Sya busy sa gf nya, ako busy sa showbiz life ko. Chuz! 

Ayun nga, long time no see kaming magkakaibigan. One day, nagkasundo kaming magmeet and greet ulit. Parang reunion, ganun. Kwentuhan, tawanan, asaran, just like the old days. Nakakatuwang makita ang mga friends ko nung high school. Nakakagulat ang pinagbago ng iba. At nakakagulat na makita si Jepoy,... na mas matangkad pa sa'ken. Anak ng tokwa! mukhang nagpatuli na inubos nya ang stock ng Cherifer at Growee sa supermarket. 

Sya na ang matangkad!

Next is Elmer.

We were HS sophomore nung maging kaklase namin si Elmer. He was the silent-type, witty-looking student at first. Mukhang mahirap biruin at seryoso sa buhay. I was wrong. I never thought na mapapabilang sya sa circle of friends ko.

Elmer

Elmer is friendly and kind pala. Kaya lang, he's so maarte, daig pa ang babae. Sobrang vain ng lolo mo. Maarte sa pagkain. Maarte in all aspects. 

Lagi syang late sa klase dahil lang sa di sya makaalis ng bahay kung hindi ayos na ayos ang buhok nyang wavy (wavy lang daw hindi kulot according to him). I repeat, "ayos na ayos". Hindi pwedeng "ayos" lang. Dapat "ayos to the 2nd power". Ganyan sya kaarte. Part din ng necessities ng buhay nya ang salamin. In fact, mas importante pa ito kesa sa notebook nya sa Social Studies at Physics.

Maarte rin sya manamit. Pag may lakaran ang tropa, late sya lagi. At pag dating nya, dapat sya lang ang maporma. Nag-eefort talaga. Pero in fairness to Mer, magaling talaga sya magdala ng damit. Pag suot nya ang damit na galing Baclaran, nagmumukha na itong galing Divisoria SM San Lazaro.

Magaling din sa computer si Elmer like Jeffrey. Quite artistic din sya at magaling mag-mix and match ng kulay. Hindi yan papayag na hindi maganda ang project nya. Dapat mas mataas ang grade nya sa'kin kung arts ang usapan. Hindi pwedeng walang hahanga sa project nya, dahil ikakatampo nya yun.

Hindi man nya sadyain, chances are, may mag-iisip na maangas at mayabang sya. I'm not saying na mayabang at maangas sya. Strong lang talaga ang personality nya. Silent sa una, pero makulit as time goes.

Kung gusto mo namang makasundo si Elmer, just say the magic words...

 "Ang cute mo."

o kaya naman,

"Kahawig mo si Jericho Rosales."

Ikakatuwa nya yan ng sobra. Pero wala kaming sinabi isa man sa mga yan. Baka isipin nya totoo. Pero dahil di kayo magkakilala, I'm sure, after mo sabihin yan, friends na kayo. Uhaw sa papuri si Mokong. Wahaha.


Madaming hangin minsan sa katawan 'tong si Elmer, but if I would describe his characteristics, I would say na magaling sya makisama sa kaibigan at mabait naman (oo! may naman). Hindi sya masyado makwento about his sentimental side, pero mahahalata mo agad pag malungkot sya. Makulit sya at magaling makisalamuha sa iba. Mahilig syang uminom, kaya palagay ko, 50% ng liquid sa katawan nya, e, alak.


Kelan lang, nagpunta sya ng Macau at nagbalik Pinas after few months. Pagbalik nya sa Pilipinas, imbes na mangamusta, inuman agad ang banat nya (e hindi naman ako umiinom). Pero hanggang ngayon, nakaschedule pa rin ang get together namin magbabarkada. Hindi na matuloy-tuloy.


To Jeff and Elmer, buti naman at magkasundo na kayo. Alam kong ako ang nagsabing kalimutan na ninyo ang naging away nyo. Pero naalala nyo ba na isang taon kayong hindi nagpansinan dahil lang sa isang card ng Hunter X Hunter? Hahaha... See you soon, guys! Ituloy na ang get-together na yan!

Oo, ganyan si pag nakakakita ng camera, nag-eemote.

"A man of many companions may come to ruin, but there is a friend who sticks closer than a brother."
-Proverbs 18:24 NIV

Chunli's Ebs Story

At muling nagbabalik si Chunli. Ang classmate ko nung college na paulit-ulit na niloko ng kanyang Ryu? Kung inaakala mong puro kadramahan ang buhay nya, nagkakamali ka. Paminsan- minsan may shot of humor ka ring makukuha sa kanya.

This is just a fiction. Promise, fiction 'to. (weh?)

Nakasama ko in the same company si Chunli, sa second work ko. At bilang part ng pre-employment requirements kailangan maipasa ang medical exam. 

Hindi alam ni Chunli ang papunta sa clinic na recommended ng company. At bilang matulungin at uber cute friend, nag-volunteer akong samahan sya.  Kine-claim nya kasi parati na mahina sya sa Geography, lalo na sa Metro Manila. So provincial, right? (Joke!)

Chunli is fully aware na kailangan ng urine at stool (ebs) sample. Pero since malayo ang haus niya sa clinic na yon, she  decided na dun na lang sya sa clinic eebs. Syempre nga naman, baka sa tagal ng byahe, kung sa haus pa galing yon e ipauwi lang din sa kanya, dahil expired na (expired?) or nakakamamatay na talaga ang smell.

Nung kailangan na nya magpasa ng stool at ebs, nagpunta na ang Chunli sa CR. Nasa bandang likod ng clinic ang CR kaya wala masyadong tao. 

After half a decade, lumabas din sya sa wakas. Paglabas nya, sterelized bottle lang ng urine ang may laman. Hindi daw sya ma-ebs. (Mukhang kasalanan ito ng Lakatan). Nakiusap sya sa attending personnel kung pwedeng later na lang daw. Pumayag naman.

I dont know what to say kay Chunli that day. So I suggested na magfood trip kami baka mawala ang constipwetpation nya. Tamang-tama, may nagbebenta ng taho. Bumili kami ng taho. Tapos sa tindahan bumili kami ng Sugo, Happy, Dingdong, Choco stick, choco-choko, Corn Flakes, at kung anu-ano pa para lang kumulo ang tyan nya. She even bought Chocolait and coffee.

Tapos non, pumunta si Chunli  sa CR once again para sa tagumpay. Ang tagal nya. Naiinip na ko. Inisip ko, baka hinigop na sya ng toilet bowl. Baka lumabas na si Undin.  Para na akong tatay na nag-aantay sa labas ng delivery room sa sabihin ng doktor na

"Congratulations! it's a boy! Tao po ang lumabas." 

Ang tagal nya talaga sa loob. Pwamise!  Kinatok ko na sya (ng may poot) at binigay ang gintong aral...

"Himas-himasin mo yung baba mo para matae ka!" (sorry for the word)

Buti na lang walang nakarinig. Hindi ko maisip kung anong connection ba meron ang pwet at baba. Narinig ko lang kasi yon sa isang kakilala habang sinasabi sa isa pang kakilala. Wala naman mawawala kung susubukan. Tutal desperado na.

Tumunog ang door knob.

Ayan na. Ayan na si Undin sya!

"It's a boy! It's a boy?!"

Pagbukas ng pinto, lumabas si Chunli.

Butil-butil ang pawis sa noo.

Umiiling.

(Long silence.)

Awang-awa ako sa kanya. Mukhang hapong-hapo at pagod na pagod na sya. If I could only share my ***. Yuck!

We decided na umuwi na lang at babalik na lang sya kinabukasan. Malungkot na malungkot sya, Ate Charo.

Hindi man lang daw nakisama ang pwet nya.

Accountant Jokes

I was surfing the net nang makita ko tong mga jokes na  'to. Ang hindi maka-gets , slow. Hehe.


Here.




There once was a business owner who was interviewing people for a division manager position. He decided to select the individual that could answer the question:


"how much is 2+2?"


The engineer pulled out his slide rule and shuffled it back and forth, and finally announced, "It lies between 3.98 and 4.02".


The mathematician said, "In two hours I can demonstrate it equals 4 with the following short proof."


The physicist declared, "It's in the magnitude of 1x10¹."


The logician paused for a long while and then said, "This problem is solvable."


The social worker said, "I don't know the answer, but I a glad that we discussed this important question.


The attorney stated, "In the case of Svenson vs. the State, 2+2 was declared to be 4."


The trader asked, "Are you buying or selling?"


The accountant looked at the business owner, then got out of his chair, went to see if anyone was listening at the door and pulled the drapes. Then he returned to the business owner, leaned across the desk and said in a low voice, 

"What would you like it to be?"

 Galing Here.




Eto pa'ng isa:


What’s the definition of an accountant? 


Answer: Someone who solves a problem you didn’t know you had in a way you don’t understand. 




 Galing Here.








Wala lang. Update lang hehehe....

Silvertoes

"It's easy to fall in love. The hard part is finding someone to catch you." -Bertrand Russell

Wala lang. Gusto ko lang mag-share ng quote, baket?. Wala akong maisip na topic na ikwento for today kaya naman, naghalungkat ako sa kasuluksulukan ng aking inbox at kung saan-saan para makahanap ng scoop. Hanggang sa makarating ako sa.... charan... sa makapangyarihang YM.

Na save ko pala ang ilan sa mga  conversation namin ng isa kong friend. Si *%&@#!^. Let's call her "Gurl" na lang.  Parang blind item. hahaha. Kelangan kong itago ang name nya dahil baka hindi na nya ko kausapin (as if I care! joke!). So ayun nga. Si Gurl ay isang dalagang Pilipina, very loving daughter at ate, mabait  at hardworking, pero napakaraming issues sa buhay. For now, dun muna tayo sa isang issue nya. Ang lovelife.

 

Enter Issue: Lovelife

Gurl is a certified single since birth. No experience at super innocent pa ,according to her. Every now and then nag-kukwento itong si gurl na gusto na nyang magka-boylet. Pero sadyang mailap ang kapalaran kay Gurl, Ate Charo. Single pa rin ang FB status nya. Single and complicated.  

But one sunny day, surprisingly, she found herself head over heels sa isang guy working in the same Company where she works. Na tatawagin nating Boy. (ang creative ng codenames noh?) Araw-araw ay nakikita nya si Boy at nakaka-usap dahil sa business transaction. According to her, gwaping ang Boy  at mabait daw. (Sinearch ko nga sa FB ang name) .Pak !Pak ! Bingo!  Profile found. Oo nga. Mukang mabait nga at mukhang magpapaiyak ng madaming babae si Boy. May potential maging heartbreaker. Pero kebs kay Gurl. Love nya na daw si Boy. And everyday the Love grows stronger.  Oo may ganun!

She has done a lot of effort para mapansin ng kanyang prospect. As in nagpaganda to the highest level. 

Ang mga mata, may pag beautiful eyes hanggang maduling. 

Ang lips, in bloody red at greasy palage.  hahaha

At ang hair, pang-shampoo commercial. Kabog ang hair ng Kim Chiu. Hinotoil, shinampoo at pina-rebond kahit di nakapag-asawa ng mayaman.

Kinareer na lahat ni Gurl. Muntik nya pang subukan ang effectivity ang gayuma. Kaso out of stock daw sa Quiapo.

Ang resulta? Wala. Laos. Such a loser yaya. Sawi pa rin ang drama ng buhay nya. Kung hindi ba naman ambisyosa, isa syang talangka na umibig sa isang lobster. Hahaha. Wala akong maisip na comparison. Ah basta! yun nga, kumbaga sa avid fan, nainlove ang lola sa matinee idol nya. Pero nanatiling fan-idol ang relationship nila. Hindi naman kachakahan ang Gurl. Nagkataon lang na may karakas ang Boy at mukang may iba ring type.

In the end, friendship lang ang kayang i-offer ng Boy.  No more. No less. Far from being romantic.

 

Pero ang Gurl, "Never Surrender" ang motto. (Insert Umaasa by 6 Cycle Mind). Tuloy ang pagsintang pururot nya kahit palihim. Sapat na kahit ang One-Way love affair para sa kanya. At para sa kanya boyfriend nya si Boy. Kahit sya lang ang nakakaalam. 

One day habang papalapit si Boy, kinantahan daw sya ng "If we fall in love". She thinks na para yun sa kanya. Na-confused sya.

The next day, lalong na-confused ang Gurl. Confused na confused. Akala nya si Boy me gusto din sa kanya. Sukat ba naman syang yayain sa apartment na tinutuluyan ni Boy.  Napilitang  (napilitan?) sumama ang Gurl, na teary-eyed pa ang kaliwang mata sa tuwa. 


Sa isang bahay. 
Si Boy.
Si Gurl. 
Naganap ba ang pwedeng maganap?

Secret.

 .

 . 

 .

 .

 .
.
.
.

Hindi. Walang naganap kundi kwentuhan at friendly kiss (friendly for Boy, I don't know for Gurl). Andami kayang tao sa bahay. Pero it was more than a conversation. It was something magical daw (magical?) Akala nya itu na ang katuparan ng kanyang mga panaginip every Thursday night. Akala nya magkakaboylet na sya. Akala niya nahulog na rin si  Boy sa kanya. Halos ibigay na nya ang matamis nyang "Oo" kahit hindi tinatanong.  Ayun! lalo lang sya na-confused dahil walang confirmation mula kay Boy. 

Assumerang palaka.  

(Insert In My Dreams by Reo Speedwagon).  

Hindi pa rin clear sa kanya kung type sya ni Boy. Gusto sya ni Boy, wishful thinking nya. Pero minsan, paasa, pa-fall lang si Boy. Paparamdam daw nyang gusto sya nito tapos, biglang di magpaparamdam. Pero asang-asa na si Gurl. Asang-asa.

Matapos ang kwentuhan scene sa apartment, they talk again, meet in the office again. Just when she thought everything will fall into places, nabalitaan nyang may new gf na si Boy, na officemate din nila. (Insert Aray by Mae Rivera). Lalong nadurog ang puso ni Gurl.

Nalungkot ng bunggang-bungga ang Gurl. Pag-uwi nya, umiiyak sya .Napasandal sya sa aparador at dahan-dahang nag-slide pababa habang nakataas ang kaliwang kaway, habang tumutugtog ang kantang "Silvertoes" ng Parokya ni Edgar on the side.

Kinuwento nya sa akin ang mga nangyari. Wala akong ibang nasabi sa kanya kundi...

 "miss miss pakitigil lang please
ang iyong pagpapantasya
hindi ka na nakakatuwa
papagulpi na kita sa gwardyang may batuta"

"It's easy to fall in love. The hard part is finding someone to catch you."**

**joke lang di ko yan sinabi... sabi ko sa kanya,  

"Kalimutan mo na sya. Penge na lang ako ng  picture mo,  papakita ko kay Ei, yung ipapakilala ko sayo."

Na-excite agad si Gurl. At nagpadala ng picture. Eto oh,

Ikaw na ang pumose ng ganyan!

ThnxBye!

Horoscope

Hi Friends! Sa araw na ito, narito ang inyong kapalaran.


Capricorn: (Jan. 20 - Feb. 16)-Magiging maganda ang buong araw mo kung sisimulang itapon ang lahat ng salamin sa bahay nyo. Iwasang tumingin sa baso o sa anumang may reflection. Malas. Lucky Number: 0. Lucky color: Magenta.
 
Aquarius: (Feb. 16 - March 11) Huwag munang makipagbati sa girlfriend. Kaka-sweldo mo lang, baka magpabili sya ng kung anu-ano. Lucky Number: 534. Lucky color: Dark Black.

Pisces: (March 11- April 18)- Maswerte ang araw na ito para sa'yo. Secret kung bakit. Lucky Number: 117. Lucky color: fusha fushea Red.
 
Aries: (April 18- May 13)- Huwag munang magload today. Mahina ang signal sa pupuntahan mong lugar. Sayang ang unli. Lucky Number: 3.14. Lucky color: Red, White and Blue.
 
Taurus: (May 13- June 21)- Hindi ka maswerte sa araw na ito dahil hindi ka Pisces.Wala kang lucky color at lucky number.

Gemini: (June 21- July 20)- Mag-isip-isip muna ngayong araw at i-isolate sandali ang sarili sa iba. Ituloy ang balak na soul searching. Makakabuting pumunta sa Spratly Islands at wag na bumalik. Lucky Number: 718291. Lucky color: brownish yellow.
 
Cancer: (July 20- Aug. 10)- Mabuting magsimula ng business ngayon. Patok pa rin ang food business gaya ng asin at Magic Sarap. Lucky Number: 5-6. Lucky color: blue violet.
 
Leo: (Aug. 10- Sept. 16)- Magtipid sa paggastos. Hindi habang buhay malakas ang benta ng yema at pulburon. Lucky Number: 15.75. Lucky color: golden yellow, O ha!.
 
Virgo: (Sept. 16- Oct. 30)- Huwag mo munang ituloy ang balak na pakikipag-break sa jowa. Remember, swerte ang  Pisces ngayon. Ikaw rin baka tumama sya sa loto. Lucky Number: 0.25. Lucky color: pink and purple, so kikay.
 
Libra: (Oct. 30- Nov. 23)- Iwanan na ang syotang feelingero. Hindi ka mahal nyan. Katawan mo lang ang habol nya. Oo, tama, cannibal sya. Lucky Number: 100. Lucky color: Penk.
 
Scorpio: (Nov. 23- Nov. 29)- Wag dibdibin ang research paper mo. Wala ka namang dibdib. Pasasaan bat itatambak lang yan ng prof mo sa faculty room. Hindi nya yan babasahin, pustahan. Lucky Number: 5.00. Lucky color: Maroon.
 
Ophiuchus: (Nov. 29- Dec. 17)- Ang arte ng name ng Zodiac sign mo, parang ikaw. Ituloy ang balak na pangingibang bansa. Grab the opportunity. Sale pa rin ang plane ticket to Afghanistan. Lucky Number: 12345. Lucky color: Periwinkle.

Sagittarius: (Dec. 17- Jan. 20)-Alam kong excited ka. Pero itigil muna ang balak na pagpapakasal sa araw na ito. Malas ang groom mo dahil Taurus sya. Lucky Number: 0939403****. Lucky color: pink and purple, so kikay.


At ayan ang ating horoscope for today. Tandaan: Hindi hawak ng bituin ang ating kapalaran, ine-echos ka lang nila. Hindi ako naniniwala sa Horoscope o sa numerology. Pero kung gusto mong paniwalaan ang nasa itaas, ikaw ang bahala, as if I care. Jouk!.

Si Chunli

Sumakay ako ng FX kanina on my way to MRT. Oo nag-e-MRT ako! Ikaw na may kotse hmp! Tumitingin-tingin ako sa daan habang tumutugtog ang kantang "Weak" ng Freestyle... Wala naman talagang bearing 'tong kantang to sa akin, naalala ko lang ang isang friend ko, na itatago natin sa pangalang, hmmm Chunli na lang.


Flashback! Now na!
 

Favorite kasi ni Chunli ang kantang to. Everytime na magbe-break sila ng boyfriend nya, ito ang kakantahin nya sya videokehan. I said "everytime" dahil ritual na ito. Twice or thrice a month ata sila nagbe-break ni Ryu (codename yan , pwamise!) nung college. After non, paninindigan na ni Chunli ang "I get so weak on the knees, I can hardly speak I lose all control..." dahil konting suyo lang ay kinikilig na ang Chunli na 'kala mo e, 24 inches ang waistline at hanggang Cubao ang buhok nya.

Away-bati talaga sila ni Ryu. Kahit sa petty things.

Mabait naman ang Chunli pero medyo maingay. Mahal na mahal nya si Ryu. Ang Ryu naman hindi advocate ng daang matuwid. Ayaw ni P-Noy ng ganyan. Laging may extra-curricular activities to the left. In short, nangangaliwa. May pagka-detective pa naman 'tong si Chunli. Ang lakas ng radar kapag kumakaliwang landas ang Ryu. Nagtataka na nga ang Ryu kung saan kumukuha ng info ang Chunli.

One time, nakipagkita ang Ryu sa isang girl. Ang layo-layo ng meeting place nila. As in wala nang mag-aakalang doon sila mag mi-meet sa Harmony Homes, Bulacan Tuguegarao, Cagayan. Halatang nagtatago. Kamuka't-mukat, nakarating pa rin kay Chunli mula sa isang reliable source. Kita mo nga naman. Andaming galamay ng Chunli.

Hindi pa naman alam ni Ryu ang rules.


Rule #1: Wag papahuli.
Rule #2: Pag nahuli, wag aamin.


Laging umaamin ang Ryu. tsk! tsk!

After that incident, as usual, videoke na naman kami. Bagong kanta ang pinili ni Chunli. Erase na ang "Weak". Press na si Chunli ng # 233784. At lumabas ang

"Sometimes Love Just Ain't Enough"

 ni Aling Patti Smith. Buong giting itong kinanta ni Chunli with matching luha sa kaliwang mata. Mabuti  na lang at walang ref sa tabi nya. Baka kasi sumandal sya habang dahan-dahang nag-i-islide pababa.

Akala ko don na nagtatapos ang lahat. Akala ko wala na ang Ryu-Chun love team. Mali! dinalhan lang ata sya ni Ryu ng ensaymada, balik sa "Weak" ang theme song ng Chunli.

After that, to the left, to the left na naman ang landas ni Ryu. Nagmagandang loob naman syang mag-explain.  According to him, e textmate lang naman itu at nothing romantic. Pero syempre, knowing Chunli, hindi uubra ang ganyang statement. Yari na naman ang Ryu.

For the Nth time, according to Chunli, it's over. "I love you Goodbye" na daw ang favorite song nya. Of course, walang naniwala.

At tama kami! days after, sila na ulit.

And they repeat the cycle over and over again.

Pero oops! hindi laging ganyan ang eksena. Napagod na rin si Chunli. Nalaman nyang muling nagkaron ng communication si Ryu at ang babae sa Harmony Homes, Bulacan Tuguegarao, Cagayan. At hindi na ito kinaya ng bilbil puso ni Chunli.

Umiyak sya. 

Umiyak nang umiyak.

Pero hindi nagtagal, sa tulong ni Lord, tuluyan na nyang nabitawan si Ryu. Hindi na sya nagpadala sa ensaymada. Wala nang spark ang "Haduken". Wala na ang "Weak". Erase na rin daw ang mascular arms at bigote black belt ni Ryu. Wala nang Ryu-Chun love team.

Months after, umuwi si Chunli sa probinsya, nagmuni-muni, nag-emote. Sa gitna ng lungkot,  nakita nya si Ken. Dati nyang manliligaw si Ken. Masugid pa rin ito at masigasig. May babuyan pagmamahal pa rin sa kanya. 

Di nagtagal, binigyan nya chance ang matagal nang umaasang si Ken, na bagamat hindi kasing bright at mascular ni Ryu, mas mabait at faithful naman daw. Masaya na ang Chunli at kayang-kaya na uling mag flying kick. Nakuha pa nga nyang magpa-rebond ng hair e.

Paminsan-minsan kinakanta nya pa rin ang "Weak" sa videoke session namin. Pero this time, wala nang luha on the left cheek. Wala nang bitterness. Wala nang lungkot. She recovered.

At Ikakasal na daw ang Chunli.





Wag daw akong mawawala sa event na yon. 







Dahil ako ang kakanta! (Jook!)

ng bago nyang favorite...

"On This Day"  ni Mang David Pomeranz.

"I can't explain why your lovin' makes me weak..."






This is 3% fiction hehehe.

Keep aiming high

Keep aiming high.  Nakakatuwa lang 'tong video na 'to. Nakaka-inspire.

Ang Winner na Love Letter

Sawa ka na ba magmahal dahil lagi kang nasasaktan?

Pinagpalit ka ba ng syota mo sa mas payat at mas maputi ang siko?

Masakit na ba sa pakiramdam pero hindi mo alam kung paano sasabihin?

Hindi mo pa ba maisip ang mga salitang dapat bitawan?



Pwes! Eto na ang hinihintay mo.

Nagba-backread ako sa isang blog nang makita ko tong pic na to.

Wala lang ang cute lang hahaha.

Galing Here.

Fill in the blanks na lang. Fill-up mo na!

Naka-green ba 'ko?

Alam kong medyo may kalumaan na 'to, pero share ko na rin.


Textmates...

Boy: Meet tau.

Girl: Sige. Saan? Kelan?

Boy: Sa Trinoma. Sa taas, sa may Carousel. Tomorrow 7 PM.

Girl: Sige. I'll wear pink.

Boy: I'll wear Green.

Kinabukasan, dumating si Boy sa Trinoma na wearing "RED". Nakita nya ang isang mataba at maitim na babae na naka-pink. Tumalikod si Boy para hindi makita ni Girl.

Girl: (lumapit kay boy). Ikaw ba yung ka-textmate ko?

Boy: Heller? Naka-Green ba 'ko?

The Bicol Experience Part Two

I know, I know, natagalan bago nasundan ang Part One ng aming Bicol Experience. Sorry naman, medyo naging busy lang lately. (Busy?????). Basta saka ko na eexplain.

Friends and countrymen, Behold. Lemme present to you, the second wave of our adventure in Bicol!



The Caramoan island hopping day is fun. However, humihina rin ang katawang lupa namin, kaya naman ang next stop, diretcho na sa haus ni officemate na syang major sponsor ng Bicol Trip na itu. Tama! Si Kate nga.

According kay Kate, "mabilis" na lang ang byahe from Sabang Port to Guinobatan, Albay. Of which, we believed.  Di ko naman inakala na aabutin pa pala ng dalawa't kalahating oras ang "mabilis" na yun. Kala ko walking distance na.

Nakatulog ako sa sasakyan dahil sa pagod. Wala na kong paki kahit ngawit na ngawit na ang mga tuhod kong naka fold. Basta inaantok na ko. Hindi ko namalayan na...

Charan! Nandun na pala kami sa bahay nila Kate.

Ay! sabi ko sayo, pagbaba ko ng sasakyan... isang malaking bahay ang tumambad sa aming harapan. Susyal na susyal ang nagsusumigaw na fussia pusha   pink color nito from head to toe. Yes! kulay pink ang bahay. So kikay, right? Ang ganda at ang laki.

Hindi pa man din ako nakaka-recover sa pagka-amaze sa naturang tahanan, sinalubong na kami ng mother ni Kate. Very hospitable and accomodating. Niyaya agad kami sa hapag-kainan, para lumamon makakain.

When I say makakain, I really mean mabundat. Ang daming foods. Para kaming mga patabaing baboy. I dunno what to pick. May home-made embotido,( na uber sarap), Bicol Express, sweet and sour, at ska...basta madameng-madame pa.

Hindi lang bongga, Fiesta!

At dahil mahina ang katawang lupa ko, natukso akong kumain ng madami. Makabawi man lang sa 13 hours na byahe. And the food was good.

Sincerely, we felt welcome. Kate's mom was very kind. Right after dinner, she even told us na may pagkain pa sa ref na nasa tutuluyan namin kwarto. I was full that night. Pero I can't help it. Nilantakan pa namin yung chocolates, fruits, etc. sa ref. Nakakahiya kayang tumanggi. Baka sabihin choosy kami. Sinabing kumain, e di kumain. Ang dali ko kaya kausap. Then, natulog na kami.

Kinabukasan, si Kate ang naging official tour guide. A strict tour guide. Sinabi nyang alas-otso kami aalis,  8AM  empunto lumarga kame. Pero bago mag alas otso, ginising na kami para sa aming breakfast. And again, andaming pagkain. Mukang may galit ang pamilyang ito sa ulcer. Bawal ata ang magutom sa haus nila.

Matapos ang breakfast. Kate took us to Kawa-kawa Park.

Mabuti na lang at we are on our slippers. Dahil aakyatin pala namin ang hill na ito. Nakakapagod. Sa taas, May stations of the Cross, butterfly house, horseback riding at obstacle course. Famous ang place dahil walang hilltop ang burol na ito. Yes! Parang coliseum ang tuktok.

Nung nasa may itaas na kami, we saw the picturesque view of mountains, plains and bodies of water. It was just beautiful. We have felt serenity and tranquility. We were fascinated by the view. We were caught unprepared for this kind of beauty that the nature will show us. Ok, OA na. basta.., Ang Gandah!

And that's Kawa-kawa Park.

After the tiring but enjoying hill climbing, we went back to Kate's House. Naligo lang kami at nagpalit ng damit. Mabilisan dapat dahil remember, strict ang aming tour guide. Hindi na kami nag-lunch dahil sa house ng Tita daw ni Kate kami manananghalian. At as usual, masarap pa rin ang food. Hindi ko alam ang name ng kinain naming pork dish, basta masarap. Meron ding ampalaya na masarap pala pag nilutuan ng gata. Dun namin sinundo si Cindee (cousin ni Kate) na magpapasa-load sa akin mag-gaguide sa amin on our way to Mt. Mayon. You got it right. Mt. Mayon. The famous perfect-coned Mayon.

Sa daan pa lang, manghang-mangha na kami sa ganda ng Mayon. Justified na justified ang pangalan nya sa itsura nya. Mayon's name was derived from the Bicol word, "magayon" meaning "beautiful". Kaya naman pala gandang-ganda dito ang mga tourists, both local ang foreign.

Ako na! ako na ang travel blogger!

Eto ang ilang pics ng Mt. Mayon, the pride of Bicolandia:

  

Ang ganda di ba? Go na sa Mayon and see it for yourself. Mamamangha ka for sure.

Naku! Baka gawin akong secretary ng Dept. of Tourism ni P-Noy.

Just when I thought that we've seen all what Bicol could offer, Cindee and Kate took us to Lignon Hill. Hill na naman to, meaning aakyat na naman kami ng pagkataas-taas. And I was right. Umakyat na naman kami. Kapagod.

Pero nang marating na namin ang tuktok ng Lignon Hill, no regrets. Face to face na itu with Mayon Volcano on one side, and the view of the whole Legaspi City, Albay on the other side. It was just breath-taking.  God made it beautiful.

Nakakapagod. Nakakauhaw. But it's worth it.

Akala ko uwian na. May next pa pala kaming pupuntahan, ang "Embarcadero." Para s'yang mall sa seaside. May zipline na sobrang haba at Go-Kart.

I was hesitant at first. Parang nakakatakot kasi mag Go-Kart. Natatakot ako baka magalusan ang balat kong pang-mayaman chuz!. Pero later, na-realized kong mukang masaya. Kaya naman pumirma na rin ako sa waiver at sinubukan ang Go-Kart. Ang cute cute ko sa suot kong protective gears.

Notice the alambre na nasa unahan ng kart. Ayan ang kinakatakot ko, baka makalas sya in the middle of the track. Thank God at safe ko namang natapos ang 2 lapses.

After that, we bought some siopao, na instead na siopao sauce ang nilalagay, e ketchup. Pero masarap naman sya at nakakabusog. Then, we went home na. 

Pahingang konti.

Then, kain ng dinner.

Tapos non, we packed our things na para bumalik ng Manila. Nagmamadali kami kasi according sa PAG-ASA, may low-pressure area daw na namumuo malapit sa Bicolandia. Baka ma-stranded.

There you go kids, ang second wave ng aming Bicol Tour. 

Di man lang ako nakapag-uwi ng laing.

 

Ang Alamat ng Pink Table

Nabanggit ko sa nauna kong blog entry na ikukwento ko sa inyo ang "Ang Alamat ng Pink Table". Hindi ko na sana iku-kwento, pero nagbago ang isip ko.  Ayon sa mga reliable sources, nagpasalin-salin ang urban legend na ito matagal nang panahon ang nakakalipas. Walang nakaka-alam ng eksaktong oras at panahon. Pero hula ko mga 1999 ito kumalat.

Pink Table. Galing Here.

Gen'to kase yon...


Noong unang panahon, may mag-asawang ubod yaman. Mayaman pa kay Pacquiao. Masaya ang mga unang taon ng pagsasama ng mag-asawa at masaya sila sa piling ng isa't-isa. Respetadong lider ng kanilang lugar ang lalaki at mabuting maybahay ang babae.

Subalit isang araw, naramdaman ng mag-asawa na may kulang sa kanilang pagsasama. Matagal na silang magkapiling pero wala pa rin silang anak. Sinubukan nila ang lahat ng paraan. Maging ang payo ng matatanda ay sinunod din nila. Sumayaw at nag-alay na rin sila ng itlog. Ngunit bigo sila sa kanilang hiling.

Lumipas ang ilang panahon at sa wakas, biniyayaan sila ng isang anak. Isang malusog na batang lalaki. Tinawag nila itong Jimmy. Kung bakit Jimmy ay hindi ko rin alam. Wag ka nang matanong dyan. Basta Jimmy.

Lumalaking mabait at matalino si Jimmy.

Dumating ang panahong mag-aaral na si Jimmy. Ipinasok sya ng kanyang mga magulang sa isang paaralan.

Kindergarten pa lang si Jimmy ay nagpakita na ito ng galing sa pag-aaral. Masigasig sya sa mga aralin. At bibo sa eskwela.

Nang matapos nya ang kindergarten, sya ang nakakuha ng unang karangalan. At dahil sa award niya ay tinanong sya ng kanyang ama kung anong gusto nyang gantimpala.

"Gusto ko po ng pink table."  ang mabilis na sagot ni Jimmy. 

  At binigyan sya ng laruan kotse ng kanyang ama.

Dumating ang Grade 1. Nag-aral ng mabuti si Jimmy. At muli nyang nakuha ang unang karangalan.

"Anong gusto mong regalo?" tanong ng ama.

"Gusto ko po ng pink table."  ang sagot naman ni Jimmy.

 At binigyan sya ng baril-barilan ng ama.

Grade 2 na si Jimmy. Tuwang-tuwa ang maestra nya dahil matalinong bata sya. At muli syang naging first honor.

"Anong gusto mong regalo, anak?" tanong ng ama.

"Gusto ko po ng pink table."  ang masiglang tugon naman ni Jimmy.

 At nagdaan ang Grade 3, 4 at 5. At tulad ng dati, nagsikap si Jimmy sa pag-aaral. At sya ang nakakuhang muli ng 1st honor.

"Anong gusto mong matanggap, anak?" tanong ng ama.

"Gusto ko po ng pink table."  ang muling sagot ni Jimmy.

Subalit, computer ang ibinili ng kanyang ama.

Hanggang sa matapos ni Jimmy ang elementarya. Dahil sa husay at galing nya, sya ang naging Valedictorian sa klase nila.

"Anak, anong gusto mong regalo?" tanong ng ama.

"Gusto ko po ng pink table."  ang sagot ni Jimmy.

At binigyan sya ng cellphone ng ama.

At nag-high school na nga si Jimmy. At sa kanyang unang taon ay hindi nya binigo ang kanyang mga magulang. Guess what?

Tama! Sya pa rin ang First Honor. At gaya ng nakasanayan,

"Anak, anong gusto mong regalo?" sabi ng ama.

"Gusto ko po ng pink table."  ang sagot naman ni Jimmy.

At binigyan sya ng mas magandang unit ng cellphone. Ung may electric fan camera.

Nang Sophomore at Junior na si Jimmy, muli nyang pinagbuti ang pag-aaral nya. At nang dumating ang recognition day, sya ang first honor muli. Kaya naman,tinanong sya ng ama.

"Anak, anong gusto mong regalo?" 

"Gusto ko po ng pink table."  ang sagot naman ni Jimmy.

At binigyan sya ng laptop.
 
At sumapit ang ikaapat na taon. Buong sikap itong tinapos ni Jimmy. At sa araw ng pagtatapos, sya ang tinanghal na Validictorian. Masayang-masaya si Jimmy at ang mga magulang nya. At minsan pa,

"Anak, anong gusto mong regalo?" tanong ng ama.

"Gusto ko po ng pink table."  ang sagot naman ni Jimmy.

At dito ibinigay ang Ipod nya.

Kolehiyo na si Jimmy at pumasok sya sa sikat na pamantasan. Unang taon sa kolehiyo pa lang ay nagpakitang gilas na ang Jimmy. Kaya naman, dean's lister agad. At tulad ng nakasanayan,

"Anak, anong gusto mong regalo?" tanong ng ama.

"Gusto ko po ng pink table."  ang sagot naman ni Jimmy.

 At binigyan sya ng DSLR.

Nang nasa second year hanggang third year na si Jimmy, umibig sya kay Jenny. Subalit nilalaman na pala ng puso ni Jenny si Johnny, ang kanyang bestfriend. Lubos syang nahirapan at na-destruct sa pag-aaral. At para maibsan ang kalungkutan, nagtanong ang ama ni Jimmy,

"Anak, anong gusto mong regalo?"

"Gusto ko po ng pink table."  ang sagot naman ni Jimmy.

 At binigyan sya ng motor.

Nang nasa huling taon na si Jimmy, sinikap nya ang lahat para matapos at maging Summa Cum Laude. At hindi sya nabigo. Buong pagmamalaki syang ibinida ng kanyang mga magulang sa ibang tao. Sabi ng ama nya,

"Anak, anong gusto mong regalo?"

"Gusto ko po ng pink table."  ang sagot naman ni Jimmy.

 At binigyan sya ng sports car.


Isang umaga, nag-drive si Jimmy ng kanyang sports car. Mabilis nya itong pinatakbo. Mabilis na mabilis.Walang nakakaalam kung anong nasa isip ni Jimmy nung mga panahong iyon. Nang biglang...


Boohg!!!


Bumangga ang sasakyan ni Jimmy at nakita syang duguan. Isinugod sya sa ospital ng walang malay.

Ilang araw ang lumipas, nakahiga lang si Jimmy sa kama. Unconcious.

Isang araw, nagising si Jimmy, ngunit masakit pa rin ang katawan at mga sugat. Sabi ng kanyang ama,

"Gumaling ka lang anak, lahat ng gustuhin mo, ibibigay namin ng mama mo. Ano bang gusto mo?"

At sa mahinang-mahinang boses, sumagot si Jimmy,

"Gusto ko po ng Pink Table."

Sa pagkakataong ito, nagtanong na ang ama ni Jimmy,

"Anak bakit mo ba gusto ng Pink Table? Bata ka pa lang ay ito na ang hinihingi mo."

At sa hinang-hinang boses (parang naghihingalo, ganun), sumagot si Jimmy,

"Gu...gu..gusto ko... po... na... nang... Pink  Ta....ble  da..da...dahil..."

At tuluyang nalagutan ng hininga si Jimmy.



At dyan nagtatapos ang kwento ni Jimmy at ng Pink Table.

Pink Table. Galing Here.

Face-Muk

May nakapagsabi na ba sa'yo na may kamukha kang artista, politician or kahit sinong sikat na tao? Whether compliment, exaggerated or sarcastic ang dating?  Napangiti ka ba sa nagsabi o bigla mong naisip na sana lamunin na sya ng lupa?

Hi Friends, eto na naman me. Thankful ako na everytime na kukulangin ang aking utak sa iodized salt dahil wala akong maisip na isulat, Ching! biglang may magbibigay ng idea.

Recently lang, isang facebook comment ang na-receive ko. It goes something like this...ay! sa dulo ko na ilalagay kasi pag nabasa mo baka mapa-cartweel ka with matching split in the end. For the mean time, ayon sa ilang malalabo ang mata kakilala at di kakilala (e.g. FB friends na di ko kilala), eto daw ang mga kamukha kong celebrities. Celebrities talaga? I wish hindi sila lahat Hapon (Yes, mukha daw akong Hapon, no prob with that). And I wish may mahanap akong picture for comparison. I repeat, ayon ito sa ibang tao, at hindi ko sariling paningin. Kaya kung may pag-oobject kang nais gawin, Nek nek mo! sa kanila ka magreklamo. Hehehe

Here.

Nung medyo payat pa ko at "small to medium" pa lang ang size ng shirt ko, Sya daw ang kamukha ko.

Galing Here.

Akala ko nung una, lola ko lang sa mother side at ume-echos na mga tyahin ko lang ang nagsasabi nyan. At hindi talaga ako naniniwala. One time, nung college, nag-merged ang klase ng AB English at BS Accountancy sa isang subject. PE. Nakita ko dun ang isang classmate ko nung elementary. And knowing me na ever-friendly, I approached her...

"Uy! Di ba ikaw si Ronna? Kilala mo pa ko?"

I was certain na classmate ko sya nung elementary. Pero mukhang hindi batang Gluthapos si classmate. Or sadyang commoner lang ako noon kaya di nya me maalala? Sumagot naman sya in fairness,

"Luis? Luis Manzano? Sorreeeee di kita maalala." sabay kikay na tawa.

Di ko alam kung iinit ba ang ulo ko dahil di nya ko maalala o magtatatalon ako dahil impliedly e sinasabi nyang ka-hawig ko si Lucky. You decide.

Anyways, on my next celebrity look-a-like daw...Eto pinakamabenta sa lahat. Mabenta dahil 8 out of 10 na nagsabing may kamukha ako, siya ang naiisip. Guess who?

(drumrolls)


Charan!

Galing Here.

 Tama! si Jiro Manio nga! May angal? Hindi ko na iisa-isahin kung sino-sino ang nagsabi nyan, dahil kahit ako mismo hindi ko na sila matandaan. Minsan gusto ko maniwala.

At eto kina-tumbling ko, may kamukha daw ako, allegedly e rapist. Yes Friends, Alleged Rapist. Ewan ko ba dun sa officemate ko. Bago lang sya sa office nung sinabi nya yon saken. Di ko tuloy alam kung ine-echos nya lang ba ako. Eto ang pic.

Galing Here.

Si Patrick dela Rosa yan. At oo alledgedly nang-rape daw sya. Eto ang balita. Alam kong malabo ko syang maging kamukha. Sorry naman, malabo din kausap yung officemate ko that time. Next...



Lastly, for now, (Baka kasi later, e may magsabing kamukha ko si Dingdong o si Zac Efron) may kamukha naman daw akong actor. Hindi Pinoy. Hindi Hapon. Hindi ko sinasabing kamukha ko sya. Kung napanood mo ang movie na Crazy Little Thing Called Love (First Love), andun sya. Si "Acharanat Ariyaritwikol", popularly known as P'Top or VJ Nott. Hirap banggitin ng pangalan no? Click mo na lang 'to kung gusto mo makita itsura nya. Well, Thai actor kasi sya. Sya yung sinasabi ko sa third paragraph of this post. Again, I'm not claiming na kamukha ko sya. May nagsabi lang na...

Kung naniniwala ako? Oo, naman. Sino ba naman ako para pabulaanan ang opinion ng iba. Gumaganown! At kahit hindi maniwala ang iba, ok lang. Naniniwala ako sa inyo. 


Salamat you made my day nyahahaha....








Ikaw may celebrity look-a-like ka ba?


Weh? Sino?

Believe Me. Am serious.

I have no ideas in mind kung anong isusulat ko for today. Salamat sa isang officemate ko who gave me one.

Sabi ko sa officemate ko may sasabihin ako sa kanya mamayang uwian. Pero right after lunch pa lang, tinatanong na nya ako kung ano daw yun. Atat mishado. Eto ang aming YM conversation. Yes, nag wa-YM pa kami kahit magka-talikuran lang kame.

Sagana sa "hahaha". Sa maniwala ka at hindi, I know na convinced yang si officemate. Hindi ko alam, pero ipinanganak ata talaga ako upang maging magaling na artista at storyteller (nyahaha). Sobrang credible kapag ako ang nagkukwento, according to others. As in napapaniwala ko daw sila. In the end, kung hindi nila ako babatukan, sisipain at sasapakin, e uulanin ako ng...

"Adik ka talaga! Hmmp!"

Naalala ko nung nasa college ako, mga 3rd year ata kami non, nakatambay kami ng mga kakalase ko sa publication room. Walang teacher nun kaya kelangan naming hintayin ang susunod na subject for like 3 hours. Duh! Puno ata lahat ng videokehan noon sa paligid ng school, kaya nandun lang kami at nagkukwentuhan.

Everybody's saying their own kwento. Tawanan at laitan to the max kami non. Byaheng memory lane ang kwento ng iba. Kesyo, nagpunta daw sila sa ganito at nakita si ganyan dati. Na ganito daw ginawa nya nung bata sya at naaalala nya pa daw na gento sya....kung anu anu pang achu-chu-chu.

Then suddenly, dahil nagkwento na ang lahat, hindi pwedeng wala akong share. Hindi pwedeng manahimik. Bilang actor, dapat umeksena.

Ganito ang press release ko, with feelings at conviction itu,

"Maniniwala ba kayo 'pag sinabi ko sa inyong may kakambal ako?"

Hindi ko alam kung bat napadpad dyan ang usapan.Wala akong nababanggit na ganito sa loob ng 3 years naming pagsasamang lahat. And what do you expect?, Syempre umulan ng...

"Weh? Barbero!"

Yari. Mukang hindi convincing. Kailangang i-angat sa next level ang acting skills. Just when I thought I was over you, na walang naniniwala, sunod-sunod na may nagtanong...

"Hindi nga?"

"Seryoso?"

"Asan sya ngayon?"

Huli ka! Ayan na, kailangang itodo na ang acting prowess. Sumasakay na sila. Yung iba silent lang. Pero if I know, inaabangan ang susunod sa kwento. Nagsimula na akong maglubid ng buhangin (Lalim no? "Gumawa ng kwento" ang ibig sabihin nyan). Natural na natural lang ang pagkaka-narrate ko....

"Grade 2 lang kami nung paghiwalayin kami ng parents namin, nagkasakit kasi sya. Tas yun, parang ano, bilang panata, gumaling lang daw sya, ipapaampon sya sa Taga-Quezon na kakilala ng Nanay ko. May kaya daw kasi yun pero walang anak."

Ahhh!...Idiot! Hindi ko alam kung anu ba yung nasabi ko. Hindi ko alam kung may sense. Mukang buking na. But wait! convincing pala, dahil may follow up questions ang mga listener...

"Pero nagkikita pa naman kayo ngayon?"

"Anong itsura nya?"

Na sinagot ko naman ng buong giting at acting...

"Identical twins kami kaya malamang kamukha ko sya. Last kami nagkita siguro Grade IV. After non, wala na. Sabi nila nasa Quezon pa rin daw."

Hindi ko alam bat Quezon ang naisip kong probinsya, bat hindi Batanes o kaya Tawi-tawi? Pero, to cut the long story short, napaniwala ko ang lahat.

Tatlong taon ko na silang kasama, pero hindi ko inakala na mauuto ko pa sila. At habang patangu-tango pa ang iba at may pagpalit-palit pa ng opinion about sa kwento ko,

"Uy, guys, joke lang yun."

 Ayun muntik akong hindi makaatend sa next class. Muntik nila akong kuyugin.


Pagkatapos ng klase, habang naglalakad kami papuntang sakayan, may nagtanong...

"Hindi nga? totoo nga? wala kang kakambal?"

 



 Sa mga classmates ko, I think you know her, kung sino nagtanong nyang huling tanong. So pano, until next time, hanggang dito na lang muna, may lakad kasi me. Punta kaming...









Quezon.

Byethanksthanks!